Zoals ik al zeg, mijn verhaal. Door de vele gesprekken met mede-patiënten ben ik
tot de ontdekking gekomen dat ieder de ziekte op eigen wijze ervaart.
Voor sommigen
is het een drama dat zich dag in dag uit afspeelt. Anderen gaan er mee om om alsof
het bij het leven hoort. Persoonlijk moet ik zeggen dat het zeer wisselend is.
Vast staat in ieder geval dat je het niet meer kwijt raakt. Het is zoals men wel
eens zegt, levenslang. Dat kun je alleen maar accepteren, anders maak je je eigen
leven kapot. Door het sterk wisselende beeld en de daarbij horende ongemakken dreigt
het soms je leven te gaan beheersen.
Daartegen, tenminste dat is mijn ervaring, moet je toch vechten. Ik ga met mijn Psoriasis zoveel mogelijk om alsof het erbij hoort. Ik moet me dagelijks scheren en, zo moet ik me ook dagelijks smeren met zalven of créme's.
Zoals zoveel Psoriasis Patiënten liet ook ik me, vooral in de beginperiode, verleiden tot het gebruik van vele zogenaamde natuurprodukten. Ik zeg zogenaamde natuurprodukten, omdat ze niet altijd zo natuurlijk zijn. Ik heb eens (nog wel via een apotheker) een spuitbusje gekocht dat enkel natuurlijk stoffen zou bevatten. Even de plekken inspuiten en enkele dagen later waren ze verdwenen. Toen ik dit met de dermatoloog besprak wist hij me te vertellen dat er reeds een onderzoek liep naar dit wondermiddel. Toen ik enkele weken later weer op controle moest vertelde de man me dat het middel een gevaarlijk hoge concentratie corticosteroiden bevatte. De uitspraak, “baat het niet dan schaad het niet” die je vaak hoort als het over natuurprodukten gaat, neem ik dus niet zomaar meer aan.